Bellefleur - Hans en Willemien Wallinga

Reis: Rondje Rűgen

Periode: 26 mei tot 30 juni 2019

Vaargebied: Oostzee

Vertrek- en aankomsthaven: Makkum

Verst bereikte punt: 54.35.08 N 13.38.42 E

Gevaren afstand: 1033 sm

Motoruren: 82.

Een overzicht van de aangelopen havens:

De oversteek van Makkum naar Brunsbüttel/Cuxhaven verloopt goed, evenals de terugreis weken later. We hebben beide keren een tijdslot met goed weer. Op de terugweg maakt de motor meer uren dan ons lief is, maar pluspunt is de rustige zee. We blijven beide keren zuid van de shipping lane. Er zijn weinig vissersschepen, mogelijk nog steeds het gevolg van de ramp met de containers van MS Zoë.

We zijn al vele keren op de Oostzee geweest. Maar de Lübecker Bucht is voor ons nieuw. Na Neustadt. (voor kustzeilers met kleine en grote kinderen: daar vlakbij is een groot nieuw pretpark: Hansa Park) bezoeken we vier Hanzesteden: Lübeck, Wismar, Rostock en Stralsund. De steden zijn zo verschillend dat het niet verveelt. Aansluitend ronden we Rügen. Zo hebben we een trip met een mooie mix van cultuur en natuur.

Wij laten ons steeds makkelijker leiden door het weer: te warm, te koud, te veel of geen wind resulteert vaker dan voorheen in een dagje blijven liggen. Maar… dat lukt niet altijd.

Hieronder een bloemlezing van bijzondere ervaringen.

Lübeck, 4 juni

Vanaf de haven lopen we langs de Trava naar het bekendste gebouw van de stad, de Holstentor aan de westzijde van de oude stad. Vandaar lopen we naar de Petrikirche. In de toren is een lift naar 50 meter hoogte (er zijn geen trappen die je als bezoeker mag gebruiken). Het uitzicht op de Holstentor met de gebouwen ernaast en op alle andere delen van de stad is prachtig.

Holstentor

Het eiland waar de oude stad op ligt is NZ 1,5 km en WO krap een kilometer. Toch staan er tenminste vijf kerken met opvallend spitse torens, twee ervan hebben zelfs twee torens. 

Domkerk

De kerken stammen meest uit de dertiende eeuw, zijn in latere eeuwen drastisch uitgebreid, zwaar beschadigd door bombardementen in 1942 en in de jaren ‘50 van de vorige eeuw weer opgebouwd. Indrukwekkend. We genieten ook erg van de hofjes. Die bereik je door  kleine poortjes en  gangen. Het formaat van de huizen aan de hofjes verschilt. Ze hebben allemaal  fraaie tuinen, vaak met heerlijk ruikende rozen.

Een van de vele hofjes

Op zoek naar één van de ingangen spreekt een meneer ons aan. Hij nodigt ons uit zijn huis van binnen te bekijken. Het huis stamt uit de veertiende eeuw, is ontelbaar vaak verbouwd en heeft veel verschillende gebruikers gehad. Een archeoloog heeft onderzoek aan diverse materialen (o.a. puin in de kelder) gedaan. Een houten vloer uit de zestiende eeuw, een vuurplaats uit de vijftiende (met terracotta versieringen op de randen; daarin vermakelijke verkeerde oriëntaties en plaatsingen). In wat nu de badkamer is, hadden ooit zes werklieden geslapen. De trotse eigenaar (sinds 15 jaar) leidde soms schoolklassen rond in zijn huis, dat hij met zijn vrouw als bouwval kocht. Eerst woonden ze in een tent in het huis. Nu is de ene kamer nog mooier dan de andere: muziekkamer, zitkamer met TV, badkamer met bidet, atelier van vrouw des huizes met zeer oude terracotta elementen en een keuken die van alle gemakken is voorzien. We loven zijn bijzondere gastvrijheid. Maar hij noemt dat geheel passend bij de Holsteiners. Wij nodigen hem aan boord uit. Maar dat wijst hij vriendelijk af. 

Wismar 5 en 6 juni

We slagen erin de voorspelde buien met harde windstoten tot 9 Bf niet op het water te treffen. Wegens weinig wind gebruiken we vijf uur lang de motor. We meren af in een WWRP haven: WasserWanderRastPlatze. Goede steigers en bolders, dichtbij de oude stad. De hele oude stad staat net als die van Lübeck op de werelderfgoedlijst. Als het kon zijn de oude gevels gerestaureerd, maar er zijn ook veel in de oude stijl nieuw opgebouwd. Ook hier gigantische kerken, nu met markante zadeldaktorens. Het gewelf van de Nicolai kerk is midscheeps 37 meter hoog en behoort daarmee tot de drie hoogste kerkruimtes van Duitsland. Beeldmerk van Wismar is het Alte Wasserkunst monument op het Raadhuisplein. Vanaf dat punt werd de stad vroeger voorzien van water door houten pijpen. We wandelen langs de mooiste plekjes van de stad, af en toe schuilend voor onweer.  
De windstille dag erop gebruiken we om op de fiets de omgeving te verkennen. In een zand klifrand van een meter of zes hoog ontdekken we oeverzwaluwnesten. Er wordt druk gevoerd. Even verderop in het dorpje Hoben staan 12 rietgedekte boerderijen die Drents aandoen. Op de uiteinden van de daken naar twee kanten uitstekende paardenkoppen zoals Friezen hun zwanenborden hebben.

Rostock 8 en 9 juni

Door de geulen zeilen we de volgende dag de Wismar Bucht uit, langs het voormalige eiland Poel en verderop langs de kust van Mecklenburg-Vorpommern. Door de krachtige achterlijke wind surft Bellefleur af en toe met hoge snelheid. De aanloop van Warnemünde verloopt soepel. Binnen liggen drie grote cruiseschepen en wat ferry’s. Een drukte van belang. Op de motor varen we 6 mijl door over de rivier de Warnow naar Rostock, onze derde Hanzestad. In de Stadthafen is nog volop ruimte. In de nabij gelegen oude stad is het moeilijk te ontdekken welke gevels echt oud zijn. Meer dan de helft van de stad is door bombardementen in 1942 verwoest. De belangrijkste kerk van de stad, de Mariakerk is ongeschonden gebleven. Eén van de belangrijkste kunstwerken in de kerk is een astronomisch uurwerk van 1472. Het uurwerk doet het nog steeds! De kalenderschijf kent een beperkte levensduur. In 2017 is de vijfde versie aangebracht. We zitten een tijdlang het kunstwerk te bewonderen.

Ook andere aspecten van de kerk zijn mooi, zoals de kansel, het orgel en een bijzonder bruidskleed. Langs de havenpromenade zijn de graansilo’s veranderd in kantoorpanden. Nieuwe gebouwen sluiten mooi bij de silo’s aan. Wat is er veel werk verzet na de Wende! Wandelend verkennen we de oude stad. De Kröpeliner Tor is een van de vier torens die nog over zijn van de 22 die vroeger toegang gaven tot de stad. Over een hoge stadswal lopen we naar de Klosterkirche en de universiteitsgebouwen. De universiteit van Rostock is de oudste van Noord Europa, gestart in 1419, 600 jaar geleden. We dwalen door de straten om o.a. de Mönchentor te zien. Bij de Nikolaikirche zijn 20 woningen gebouwd in het steile dak van het schip van de kerk. Op het dak een serie zonnepanelen. Onder het later bijgebouwde deel met altaar loopt een smal weggetje onder de kerk door. In de Petrikirche kun je met de lift naar boven. Vandaar zien we hoe de rivier de Warnow onder vaste bruggen verder loopt.

Seedorf 14 juni

In de nacht onweert het, nu al vijf nachten achter elkaar. De zes mijlen van Lauterbach naar Seedorf doen we op de motor: luie oudelui. Vlak voor de brug meren we aan stuurboord af. In de middag gaan we op de vouwfietsen naar Thiessov op het ZO- puntje van Rügen. Bij twee hellingen moeten we lopen (de steilste 13˚). De rest kunnen we nemen door flink op de pedalen te staan. Een afwisselend landschap: graanakkers met randen vol prachtige rode klaproos, blauwe korenbloem en witte kamille, binnenmeertjes met zoute graslanden met mooie rode tinten van zuring, wegen met fraaie bomenrijen aan beide kanten, bossen, strand en zee. Bij Baabe steken we een rivier heen en terug met een roeibootveer over, per persoon en per fiets € 1,- . De veerman puft maar heeft er toch wel lol in. De rivier stroomt aardig, het overzetten vereist handigheid in manoeuvreren. Het weer zal morgen compleet anders zijn: regen en harde wind met hele pittige stoten. We blijven nog een dagje!

Lohme 16 juni

We varen redelijk dicht langs de krijtrotsen ten noorden van Sassnitz. De zon staat er nog een beetje op! We meren af in de kleine haven van Lohme. We schuiven voorzichtig naar binnen, maar lopen tussen de boxen, midden in het vaarwater, al vast. Met voor- en achteruitslaan draaien we weer naar de ingang en nemen daar de eerste ligplaats. Met moeite trekken we Bellefleur langs de zijsteiger. De havenmeester meldt laconiek dat er wat ‘Slick’ op de bodem ligt. De blubber komt soms als een plakkaat van de bodem los en dan komen er gassen vrij die zwavelig ruiken. Maar … het haventje is verder goed. Bij de haven is het bos op de oever onderbroken. Er is in 2003 een aardverschuiving geweest door instabiliteit van de steile oever door een te hoge grondwaterspiegel. Daarna is het haventje in de huidige vorm gemaakt. 

Vlakbij de haven ligt de Schwanenstein, één van de grootste stenen achtergelaten door gletsjers. Daarbij is een legende over baby’s die in de steen bewaard worden voor aflevering door ooievaars in de zomer en zwanen in de winter. Op de steen heeft zich midden vorige eeuw een tragedie afgespeeld. Drie jongens waren over zwak ijs naar de steen gelopen. Door snel opstekende wind tot orkaankracht brak het ijs. De jongens konden niet meer terug, ook al ligt de steen maar 20 meter in zee. Geen van de reddingsacties lukte. Als ijsblokken zijn ze de volgende dag geborgen. 

In Lohme halen we boodschappen bij het dorpswinkeltje annex campingwinkel, het assortiment is zeer beperkt. De plaatselijke rokerij heeft heerlijke gerookte zalm.

Hans bestelt bij de werf van jachthaven Laboe een nieuwe accu. We willen zo nodig bij de oversteek naar Vlieland de stuurautomaat goed kunnen gebruiken.

Kloster, Hiddensee 18 juni

Bij Cap Arcona treffen we de mooie krijtrotsen met goed ochtendlicht.  De route naar Kloster is goed aangegeven, vijf mijl door geulen waarvan de laatste op 2,5 meter gebaggerd is, met aan weerszijden weinig water. De schoonheid van het gebied waar je door en langs vaart is geweldig. Het zand van droogvallende platen lijkt maïsgeel. Hiddensee doet denken aan Vlieland, autoluw, gemoedelijk. De mollige dame van de Tourist Information geeft bij het warme weer als enige tip: relax en ga naar het strand. Het is inderdaad warm, maar we besluiten naar Vitte te wandelen over de dijk in de wind en langs het strand terug. Jammer dat we niet de tip kregen de kerk te bezoeken: die lijkt erg mooi, maar was in de avond niet open voor bezichtiging vanwege een jazz concert!

Kühlungsborn 19 juni

Al vroeg in de morgen vertrekken we, ZO wind, erg mooi om een eind naar het westen te komen. Wel zijn er waarschuwingen voor heftige onweersbuien met stoten van 9 Bf. Een deel van de tocht varen we met spinnaker en lopen we hard. Als de eindbestemming nog 20 mijl ver is beginnen dreigende wolken te ontstaan. Alert volgen we de ontwikkelingen. De zware lucht schuift eerst voor ons langs. Enkele mijlen voor de haven strijken we de zeilen en doen zeilpakken en laarzen aan. De onweerlucht gaat er dreigend uitzien. Een paar honderd meter voor de haveningang is het zo dreigend dat we niet naar binnen durven. Dan breekt het onweer los met veel wind, enorme regen en dikke hagelstenen met een diameter van enkele centimeters. Onderscheid tussen boven en onder water verdwijnt, de zee lijkt te koken. Hans stuurt Bellefleur voor de wind weg van haven en kust. De genua blijkt niet goed opgerold te zijn, waait aan de bovenkant uit en hij gaat enorm klapperen. De heksenketel duurt waarschijnlijk niet langer dan een kwartier, daarna is het wonderlijk rustig. We rollen de genua helemaal uit en daarna voor zo ver het gaat netjes in. De rolreeflijn hapert, het laatste stukje rollen we met de hand op. Dan op de motor naar de haven. Helpende handen op de steiger en belangstellende vragen of het goed met ons is. We hebben geen verwondingen van de hagelstenen, de caps hebben goed gewerkt. We zijn alleen drijfnat. Op de steiger treffen we anderhalf uur na de bui nog hagelstenen aan die een cm doorsnede hebben. We nemen een biertje om de dorst te lessen en te vieren dat we lekker rustig liggen. 

Heiligenhafen 23 juni

Om acht uur staan we bij de zeilmaker: de secretaresse meldt dat er geen reparaties uitgevoerd kunnen worden. We zeggen dat het maar een kleine reparatie is. De chef wordt erbij gehaald, we leggen de beschadiging uit. Kom maar brengen! Na het bekijken meldt de chef: is over een half uur klaar! De genua gehesen: goed gerepareerd! 

Laboe 24 juni

De accu staat voor ons klaar. Hans vervoert eerst de nieuwe accu en daarna de oude op een steekwagentje. Met z’n tweeën tillen we het loodzware geval aan boord en de oude van boord De nieuwe past en doet het goed.

Cuxhaven 25 juni

Als er schepen geschut zijn van de Elbe naar het kanaal duurt het nog drie kwartier voor wij in mogen varen. Op de Elbe eerst alleen met genua, later grootzeil erbij. Gemiddeld brengt de stroom ons meer naar Cuxhaven dan de wind. Als we de motor willen starten is er een vreemd geluid. De startmotor slaat aan maar krijgt de motor niet rond. We kunnen op zeil nog net de jachthaven binnenkomen voordat de stroom ons verder naar buiten drijft. In het kommetje strijken we en laten ons uitdrijven tegen de calamiteiten steiger. De eerste haven deze reis waar ze die hebben en wat een genot hebben we daarvan! Een accu parallel aan de startaccu brengt geen soelaas. Het boekje van de haven meldt een adres van een motorreparateur. Die bellen we meteen. Een monteur staat na anderhalf uur op de steiger. Hij meet zaken door en constateert dat de accu van de startmotor de boosdoener is. De startmotor is niet defect. Hij neemt de oude accu mee en staat na een uur op de steiger met een nieuwe; was toevallig nog op voorraad. Binnen twee dagen twee nieuwe accu’s! We leggen Bellefleur in een gewone box. En net als veel andere bootjesmensen zwemmen we in de haven om af te koelen en spoelen af op de steiger.

Een uitgebreide beschrijving van onze reis staat op ons weblog: https://www.sy-bellefleur.nl/2019-rond-rugen/